Ćićevac je gradsko naselje i sedište istoimene opštine koja se nalazi u Rasinskom okrugu. Prema popisu iz 2011. bilo je 4667 stanovnika.
Ćićevac se smatra veoma starim naseljem, a ime je dobio po starosedeocima plemena Ćićena, koji su naseljavali ovu sredinu baveći se stočarstvom. Predanje kaže da se ovo mesto najpre zvalo Ćićenac. A da je kasnije dobilo ime Ćićevac, po ugledu susedni Kruševac. Dolaskom Slovena u Pomoravlje Ćićeni su bili potisnuti i sa svojim stadima selili su se iz mesta u mesto. Rasprsli su se na više strana širom Balkana, a jedna grupa je otišla najdalje pod planinu Učku, na poluostrvo Istru, gde se ceo tamošnji kraj prozva Ćićarija. Po Ćićenima Ćićevcu ostao je današnji naziv.
Ćićevac je skoro u celini doseljeničko naselje. Samo se za deo stanovnika čije su kuće locirane na okolnom pobrđu smatra da su starosedeoci. Prvi doseljenici sa Kosova su Petkovići koji su došli 1710. godine a ostali su dolazili mnogo kasnije od druge polovine 18. veka pa sve do današnjih dana.
Posle pada Kruševca u turske ruke 1455. godine i područje Ćićevca je doživelo istu sudbinu. Ćićevac je prvi put oslobođen u Prvom srpskom ustanku januara 1806. godine kada su njegovi stanovnici masovno pristupali Karađorđevoj vojsci. Ustankom u ovom kraju je rukovodio knez Tomić Milić, poreklom iz Ražnja. On je posle propasti Karađorđeve države ubijen na brdu Mečka kod Ražnja 1813. godine. Pomoravski kraj od Stalaća do Paraćina je ostao u Niškom pašaluku pod turskom vlašću tako da nije bio direktno zahvaćen Drugim srpskim ustankom, međutim veliki broj pojedinaca je ipak učestvovao u borbama.[2]
Hatišerifom iz 1833. godine ćićevački kraj je ušao u sastav Miloševe Srbije i time konačno oslobođen od Turaka.
Velike borbe u ovom kraju su vođene 1876. godine u Srpsko-turskom ratu. Posle povlačenja srpske vojske, Turci su spalili selo Trubarevo, čije se stanovništvo povuklo u zbeg po Mojsinjskim planinama.
U Balkanskim i Prvom svetskom ratu veliki broj mladića sa ovog područja je izgubio život o čemu govore spomen obeležja u gotovo svim mestima.
Posle brzog sloma Jugoslavije u Aprilskom ratu 1941. vojnici su se žurno vraćali kućama, ali je veliki broj njih zarobljen i odveden u logore ili prinudni rad u Nemačkoj. U leto 1941. u Ćićevcu je formirana četnička četa Koste Pećanca koja je tu ostala do 1942. godine. Sledeće godine u Ćićevac su došli četnici Dragoljuba Mihailovića i tu uspostavili jaku lokalnu vlast. Partizanski odredi su u ovom kraju uglavnom izvodili diverzantske akcije najpre na mostu kod Braljine, a zatim i na pružnom mostu na Jovanovačkoj reci. Pobeda partizana nad četnicima 1944. na Bukoviku je umanjila ugled četničkog pokreta, pa mnogo boraca iz njihovih redova prelazi u partizanske jedinice.
Posle Drugog svetskog rata, Ćićevac je pripao Ražanjskom srezu. Poslednja administrativna podela je izvršena jula 1957. donošenjem novog zakona po kome Ćićevac postaje sedište opštine koja pored Ćićevca obuhvata i sledeća naseljena mesta: Pločnik, Pojate, Lučina, Stalać, Grad Stalać, Mrzenica, Braljina, Trubarevo i Mojsinje.
Opština Ćićevac danas pripada Rasinskom okrugu sa sedištem u Kruševcu zajedno sa opštinama Brus, Aleksandrovac, Trstenik i Varvarin.
Ovde se nalaze Železnička stanica Ćićevac i Amatersko pozorište Ćićevac. Ovde se nalazi više zapisa među kojima su: Zapis dud Violete Petrović (Ćićevac – grad), Zapis Topalovića hrast (Ćićevac), Zapis hrast na groblju – severni (Ćićevac), Zapis hrast na groblju – južni (Ćićevac), Zapis Radoševački dud (Ćićevac – grad), Zapis Radoševački jasen (Ćićevac – grad).